طراحی ، ساخت و بررسی عملکرد دستگاه مستقرکننده خود چرخان

هواپیماهای بدون سرنشین اغلب در مانیتورینگ ترافیک و عملیات گشت و امداد و نجات، در حوزه غیرنظامی، استفاده می شوند. به دلیل این فواید، امروزه توجه خاصی به طراحی و ساخت و گسترش پهپادهای متنوع اقتصادی معطوف شده، که قادرند ابزارهای الکترونیکی و تجهیزات شهری و عملیاتی را بر روی زمین فرود آورند. وسیله ی فرود آورنده باید قادر باشد که سرعت محموله را کاهش داده تا بار با یک سرعت قابل قبول فرود آید، همچنین اثر ضربه ی ناشی از فرود را به حداقل رسانده تا به قطعات حساس الکترونیکی و دیگر تجهیزات محموله آسیب وارد نشود. در این پروژه با استفاده از حالت خودچرخشی بالگرد و آشنایی با عملکرد آن، روتوری طراحی و ساخته شد وعملکرد آن با توجه به پارامترهای موثر بر آن مورد بررسی و تست زمینی قرار گرفت. از جمله پارامترهایی که بر عملکرد روتور تاثیرگذار هستند، زاویه ی گام و زاویه ی پریکن و زاویه ی تزویج فلپ و گام (زاویه ی لولا) می باشند. این روتور در فاز عملیاتی بایستی قادر باشد، محموله ای که از ارتفاع رها می شود را با سرعت کم روی زمین مستقر کند. برای اینکه روتور در جهت صحیح یعنی جهتی که لبه ی حمله رو به جلو باشد، شروع به حرکت کند لازم است تا زاویه ی گام منفی باشد و همچنین برای اینکه روتور نیروی محوری بیشتری را ایجاد نماید، بایستی زاویه ی گام به صورت خودکار پس از شروع حرکت مثبت شود. جهت انجام این فرآیند و به هنگام طراحی، با توجه به شناخت خواص و رفتار مواد، قطعه ی گیره (واسط بین توپی چرخش و پره) با مواد پلی آمید انتخاب و شیاری در آن ایجاد گردید تا انعطاف پذیری لازم جهت تغییر زاویه ی گام را داشته باشد. پس از تحلیل و بارگذاری قطعات طراحی شده از جمله توپی چرخش، گیره و پره ی کامپوزیتی و... با استفاده از نرم افزار تحلیلی، اجزا روتور ساخته وسپس مونتاژ شد و پس از استقرار روی پایه ی مناسب و نصب روی اتومبیل، با استفاده از تجهیزات دقیق( نیروسنج ودورسنج)، نیروی محوری و تعداد دور در دقیقه درحالات مختلف اندازه گیری شد و نهایتا تاثیر و میزان اثرگذاری هرکدام از زوایا و پارامترها بررسی گردید.